Het dier
Het Dier Het blijft altijd boeiend om te zien hoe het leven in onnoemelijk vele vormen voorkomt. De unieke schoonheid van elk dier, zowel van een huismijt, als van een vis of leeuw.
uit 2017 tot 2024
(klik op de afbeelding om het werk groter te bekijken)
stuur een bericht naar de kunstenaar
Reiger 2024
2024Reiger
Kramsvogel-2023
2024Kramsvogel-2023 Olieverf op papier.
Valk-2023
2024Valk-2023
Kraai-2023
2024Kraai-2023
Aalscholver 2023
2023Het begon toen een Tuinfluiters op het idee kwam om een nest te maken bij ons in de tuin.
Witte Kwikstaart
2023Witte Kwikstaarten zijn levendige en zeer beweeglijke vogeltjes. Zij vliegen in een golvende vlucht en op de grond wipt de lange sierlijke staart voortdurend rusteloos op en neer. Zij zijn ook tamelijk agressief en houden soms een 'gevecht' met hun eigen spiegelbeeld, bijvoorbeeld in een glimmende wieldop van een auto. In de winter trekken ze naar het Zuiden, maar veel vogels uit Noord- en Oost-Europa trekken alleen naar het Westen, om daar te profiteren van het relatief warme zeeklimaat. In de winter leeft de vogel over het algemeen in kleine zwermen die vaak te zien zijn op akkers.
Oeverpieper 2023
2023Op een wandeling langs een strandje in Bretagne (Frankrijk) zie ik een klein vogeltje tussen het aangespoelde wier scharrelen. Het blijkt een oeverpieper (Anthus petrosus): een kleine zangvogel (15,5 tot 17 cm lang) uit de familie piepers en kwikstaarten. De naam oeverpieper is wat misleidend want in het binnenland zul je voornamelijk de waterpieper tegenkomen. De oeverpieper komt vooral voor aan de kust, bij zout water, in kwelders en langs pieren, in havens en op basaltblokken en dijken. Broedt op rotsachtige zeekust en eilanden met lage vegetatie. In de periode september-november trekken (voornamelijk overdag) enkele 1000-en vogels uit Scandinavië naar Nederland om aan onze kust te overwinteren, met name in de Delta en Waddenzee. Soms komen ze dus tot in Bretagne, en enkele individuen vliegen zelfs naar Spaanse en Portugese kusten. Vanaf maart-april keren ze allen weer terug naar het noorden.
Nachtegaal 2023
2023In een duinstrook in Bretagne meenden wij een nachtegaal te horen. De nachtegaal houdt zich het liefst op in dicht struikgewas en is dan ook moeilijk te vinden. Ze hebben weliswaar een zeer uitbundige zang, maar een subtiel gekleurd verenkleed: de bovendelen zijn warmbruin met een oranjebruine staart en stuit. De onderzijde is grijsbruin met een iets lichtere keel. Dit speelde zich af in september, dus ik vermoedde dat hij op weg was naar Afrika. Vanaf juli trekken ze n.l. in zuidwestelijke richting over Frankrijk en het Iberisch Schiereiland naar tropisch Afrika, half september zijn de meeste vertrokken. Vanaf half april keren zij weer terug. In Nederland bevindt de nachtegaal zich aan de noordrand van zijn areaal. Het menu bestaat uit allerlei dierlijk voedsel, insecten, oorwurmen, spinnen, hooiwagens en regenwormen, aangevuld met verschillende soorten bessen. Ze zoeken lopend voedsel op de grond, vaak op donkere plekken in struweel.
Roodborsten 2023
2023Dit vrij gedrongen vogeltje, wat volgens het kinderliedje tegen het raam tikt: ‘tik, tik, tik, laat mij erin, laat mij erin….‘ zingt vanaf ‘s ochtends vroeg als het nog donker is. Bij gevaar stoot hij of zij de kreet 'tsik' uit. Zowel mannetjes als vrouwtjes verdedigen hun territorium fel tegen soortgenoten. Ze hebben dat territorium n.l. hard nodig om genoeg insecten te vinden om niet te verhongeren. Daarom zullen ze andere roodborsten die in hun leefgebiedje komen bevechten en verjagen. Het is dan vooral de rode borst die de herkenning en agressie opwekt. Die aversie tegen rood zit zo diep in de aard van de roodborst, dat hij ook liever geen rode speelgoedauto of bal in ‘zijn’ tuin heeft. En omdat de meeste vogels zichzelf niet herkennen in hun spiegelbeeld zijn ze ook agressief tegen hun eigen spiegelbeeld, vandaar het liedje van de roodborst die tegen het raam tikt!
Pauw 2023
2023Ruim 4000 jaar geleden bereikte de pauw via Mesopotamië Europa. Het is een hoendervogel die valt binnen de familie van de fazantachtigen, waarvan de haan wordt gekenmerkt door een lange en imposante staart. Er zijn twee soorten: de blauwe pauw (Pavo cristatus) en de groene pauw (Pavo muticus). Het vrouwtje van de blauwe pauw is onopvallend gekleurd, bij de groene pauw is het onderscheid tussen de beide seksen kleiner. De hanen van beide soorten hebben een lange sleep, bestaande uit zo'n 150 kleurige en sterk verlengde staart-dekveren, die aan hun uiteinde een pauwenoog vertonen. Als de haan zijn sleep opzet om een wijfje te veroveren, zijn deze veren het duidelijkst te zien. Oorspronkelijk werden ze vanwege hun schoonheid in parken en tuinen gehouden, maar al gauw werd gebraden pauw een culinair statussymbool! Daarnaast waren de veren zeer gewild als 'droogboeket' of versiering van dameshoeden. Ook in het keizerrijk China en in Mantsjoerije was een pauwenveer op de hoed een hoge onderscheiding. Pauwen komen voor in oeroude volksverhalen, waarin ze geassocieerd worden met de liefde en de goden.
Gans
2023We staan op een boerencamping met de naam Maddybenny bij de Causeway Coast in Noord Ierland, omringd door een verscheidenheid aan scharrel(pluim)vee: kippen en ganzen, pauwen en paarden, koeien en een ezel. Het woord gans duidt eigenlijk een vrouwelijke gans aan. Het mannetje noemt men ganzerik, gent of gander. Ganzen zijn grote, zwaargebouwde watervogels uit de familie Anatidae (zwanen, ganzen en eenden). Ze zijn gespecialiseerd in het grazen en leven meer op het land dan andere Anatidae. Daartoe hebben ze sterke, vrij lange poten, die midden onder het lichaam geplaatst zijn, waardoor ze goed kunnen lopen. Ganzen kunnen tot 30 jaar oud worden, maar ze zijn vruchtbaar vanaf hun 3e levensjaar. Anders dan bij eenden hebben de mannetjes en vrouwtjes eenzelfde verenkleed, maar het verschil is toch merkbaar doordat het vrouwtje een grotere hangbuik heeft dan een mannetje, wat vooral in de broedtijd zichtbaar is.
Haan
2023Parmantig loopt deze haan van ons vandaan. Het gedrag en uiterlijk van een haan verschilt wezenlijk van dat van de hen. Hanen hebben een sterke natuurlijke neiging hun territorium te verdedigen. Dat doen ze door te kraaien. De haan begint hiermee als hij volwassen wordt, afhankelijk van de soort met 14-20 weken. Bij vrijlopende kippen neemt de haan een waakzame rol op zich en waarschuwt voor roofvogels en andere gevaren. In tegenstelling tot hennen, die vluchten of zich stil houden bij gevaar, maakt hij zich groot en verdedigt de kippen ook tegen veel grotere vijanden. Als hij een lekker hapje vindt, zal hij in eerste instantie met speciale klok-geluiden de hennen roepen. Als die niet komen, zal hij het hapje alsnog zelf opeten en als de kippen met elkaar ruziën, springt hij ertussen, daardoor is een groep kippen met een haan doorgaans rustiger dan eentje zonder haan.
Vlaamse gaai
2023De Vlaamse Gaai komt o.a. in de Benelux voor. Voor de oorsprong van de toevoeging Vlaamse bestaan meerdere theorieën. Een mogelijke verklaring is dat het Franse gai flammant, de gaai met de vlammende kleuren, verbasterd werd tot Vlaamse Gaai. Het uiterlijk van de vogel is overwegend grijsbruin met een roze tint, terwijl keel, onderbuik, stuit en een deel van de handpennen wit zijn. Kenmerkend is een brede zwarte snorstreep en lichtblauwe veertjes met daarin een fijne, zwarte bandering in de vleugel. Bij opwinding kan hij de kruinveren opzetten, deze zijn afwisselend licht van kleur met zwart. Gaaien etenzowel dierlijk als plantaardig voedsel. De wetenschappelijke naam Garrulus glandarius valt vrij te vertalen als voortdurend krassende eikelzoeker.De eik is dqan ook grotendeels van hen afhankelijk voor het verspreiden van zijn eikels: de gaai vervoert ze naar plaatsen met een zachte ondergrond, waar hij ze in de aarde duwt. Zo legt hij een wintervoorraad aan. Hij vergeet alleen een aantal plekjes en wat niet teruggevonden wordt, kan uitgroeien tot een nieuwe eik. Om deze reden wordt de gaai ook wel 'de grootste bosbouwer' genoemd. De Duitse naam voor de gaai (Eichelhäher) typeert dit gedrag.
Koolmees
2022Het is niet zo bijzonder dat er in onze tuin koolmezen zitten, tenslotte is er vaak wat te eten en hangt er ook altijd een vogelpindakaaspotje. Het is een van de meest algemene en bekende broedvogels van Nederland. De koolmees heeft een zeer gevarieerde zang en is goed herkenbaar aan z’n gele lijf en zwarte kop. Komt algemeen voor in loofbossen, maar ook in dorpen en steden. Maakt gretig gebruik van bijvoeren in de winter, hoewel in strenge winters grote sterfte kan optreden. Broedt vanaf eind april, heeft 1 of 2 legsels per jaar met 8-13 wit met rood gevlekkte eitjes.Koolmezen zijn holenbroeders maar maken vaak gebruik van nestkasten en zijn daar soms geheel van afhankelijk. Buurnesten bevinden zich soms op 3-4 meter afstand. Het nest wordt door het vrouwtje gemaakt en bestaat uit grassen, mos, dierenhaar, wol en veertjes. Het vrouwtje begint met broeden als er 8-10 eieren zijn gelegd. Broedduur 13-15 dagen. Kuikens worden gevoerd door beide ouders en de jongen zitten 18-21 dagen op het nest. Nadat ze zijn uitgevlogen, worden ze nog 2-3 weken gevoerd. De Nederlandse koolmezen zijn standvogels en overwinteren dus in ons land. In strenge winters komen koolmezen uit Scandinavië en Oost-Europa in grote aantallen naar Nederland. Deze najaarstrek van overwinteraars vindt plaats tussen half sept. en half nov., de voorjaarstrek vindt bijna onmerkbaar plaats tussen half feb. en half april.
Meeuw
2022De meeste meeuwen zijn carnivoor. Ze eten zowel aas als levende prooien. De prooidieren bestaan meestal uit krabben en visjes. Over het algemeen zijn het vogels van de kust en van open binnenland, die zelden ver op zee of in bossen te vinden zijn. De grootste soorten hebben een bijzonder hoge levensverwachting: er is een geval bekend van een zilvermeeuw die 49 jaar werd. Meeuwen broeden in grote, drukke en lawaaierige kolonies. Ze leggen twee of drie gespikkelde eieren in een nest gemaakt van plantaardig materiaal. De jongen zijn nestvlieders, ze worden met donker gevlekt dons geboren en kunnen direct lopen. De grotere soorten krijgen pas na vier jaar hun volwassen verenkleed, bij de kleinere soorten is dit na twee jaar het geval. Het zijn vernuftige, nieuwsgierige en intelligente vogels die zich veelal op succesvolle wijze aangepast hebben aan de menselijke omgeving. Ze hebben complexe communicatiemethodes en sterk ontwikkelde sociale structuren. Zo is in veel meeuwenkolonies defensief pestgedrag waar te nemen, waarmee potentiële concurrenten op afstand worden gehouden. Sommige soorten, zoals de zilvermeeuw, hebben zelfs vaardigheden ontwikkeld om gereedschap te gebruiken.
Libellen
2022Libellen (Anisoptera) behoren tot de orde van gevleugelde insecten. Het zijn middelgrote tot grote insecten die meestal goed te herkennen zijn aan hun lange, uit 10 segmenten bestaande, zeer buigzame achterlijf en de brede vleugels waarmee ze behendig kunnen vliegen. De 4 vleugels zijn niet met elkaar verbonden, zoals bij veel andere insecten. Hierdoor kunnen ze los van elkaar worden aangestuurd en kan de libel opmerkelijke kunsten uithalen, zoals stilstaan in de lucht, verticaal opstijgen en zelfs achteruit vliegen. De vleugelslag is met 20 tot 40 slagen per seconde veel langzamer dan bij andere, kleinere insecten. Het opvallendste aan de kop zijn de samengestelde ogen die uit 10.000 tot 50.000 facetjes bestaan. Met deze ogen nemen libellen bewegingen waar, het bovenste gedeelte ziet scherp op afstand en het onderste dichtbij. Om licht en donker te kunnen onderscheiden heeft de libel nog 3 enkelvoudige ogen, die hoogstwaarschijnlijk functioneren als een optisch evenwichtsorgaan. De vervorming van zijn antennes tijdens de vlucht stelt de libel in staat zijn snelheid te meten.
Kikker 2022
2022De amfibieën vormen de overgang tussen water- en landdieren. Kikkers leggen hun eieren in grote klompen kikkerdril in het water. Uit het ei komt een kikkervisje dat alleen in het water kan leven, hij heeft een lange zweepstaart om te zwemmen en kieuwen om mee te ademen. Maar in een paar weken tijd verandert hij: langzamerhand verdwijnt de staart en in plaats daarvan komen pootjes, de kieuwen maken plaats voor longen. Het dier is een echt landdier geworden en klautert de oever op.
Merel
2022In het krentenboompje in onze tuin zit een vrouwtjesmerel. Mannetjes zijn overwegend zwart en hebben een gele oogring en snavel. In het broedseizoen is hun melodieuze zang 's ochtends en 's avonds te horen. Het vrouwtje heeft een geelbruin of roodbruin verenkleed, dat vanaf een afstand egaal kan lijken, maar de onderzijde en de keel zijn lichter gekleurd en onregelmatig gevlekt of gestreept. De snavel en ook de oogring van het vrouwtje is lichter gekleurd dan die van het mannetje en valt t.o.v. het bruine verenkleed weinig op. Merels hebben een vrij spitse snavel, die perfect aangepast is aan het eten van zaden. De scherpte maakt het mogelijk kleine deeltjes op te pikken, maar de lengte laat ook het verorberen van groter voedsel toe. De merel is omnivoor en voedt zich met insecten, wormen, bessen, vruchten, slakken, afval, brood en vogelvoer. Ze foerageren meestal hippend op- en hakkend in de grond. Daarbij werpen ze mos en bladeren op, en verluchten zo de bodem. Met hun grote ogen zoeken ze hun prooien door de grond af te speuren en als ze op zoek zijn naar regenwormen houden ze hun kop scheef, waarschijnlijk om bodemleven te horen. Na het eten stoten ze soms braakballen met daarin onverteerde zaden uit. Zo worden de zaden van bessen kilometers verderop gedeponeerd en heeft de vogel een aandeel in de verspreiding van planten, ook in het belang van de eigen soort, waarvoor op die manier de voedselvoorziening wordt verzekerd.
Lynx
2022De Euraziatische lynx of los (Lynx lynx), een katachtig roofdier ter grootte van een flinke hond, komt voor in Noord- en Centraal Europa. Hij staat hoog op de poten, heeft karakteristieke bakkebaarden, gepluimde oren en een kort staartje met een zwarte punt. In de zomer is de vacht geelbruin met enkele kleine bleke vlekken. Vooral de ledematen zijn duidelijk gevlekt. Lynxen jagen voornamelijk op hazen, reeën en gemzen. Ook knaagdieren en hoendervogels als patrijzen en korhoenders worden gegrepen. Lynxen inspecteren de wildwissels in hun territorium voortdurend op recente betreding door prooien. Ze vallen zieke of zwakke dieren, maar met name onoplettende dieren aan. Maar doordat gemiddeld slechts 1 op de 6 aanvallen succesvol is, worden de prooidieren snel voorzichtiger en moet de lynx zich regelmatig verplaatsen naar een ander gedeelte van zijn territorium. In Noorwegen leven zo’n 500 lynxen, maar wordt beperkte jacht toegestaan. In Finland en Zweden omvat de totale populatie nog zo’n 2.500 dieren. Deze lynx echter stond doodstil in een Noors museum.
De Stadsreus
2022Op een dag in de zomer kwam hij even langs. Deze Stadsreus heeft een geel achterlijf met dunne zwarte dwarsstrepen, een bruin-oranje glanzend borststuk en een gele kop. Hij doet denken aan een bij of hommel-achtige, maar het is een zweefvlieg. Het insect was hier tot voor kort zeldzaam, maar met het warmer worden van de zomers wordt hij steeds vaker gezien. Hij heeft een voorkeur voor een stedelijke omgeving, vandaar de naam. De eitjes worden gelegd op de bodem van een wespennest en de larven overwinteren daar wanneer de wespen het nest verlaten, om de volgende zomer te verpoppen tot een nieuwe generatie stadsreuzen. De stadsreus wordt groter (2,5 cm!) dan de meeste andere soorten zweefvliegen en leeft zoals alle zweefvliegen van nectar en stuifmeel. Hij kan niet steken, maar lijkt door grootte en kleuren op de wel van een angel voorziene Hoornaar. Deze voordeel biedende gelijkenis met een andere soort wordt mimicry genoemd. Andere zweefvliegen lijken door hun zwart-gele strepen meer op kleine wespen of door dichte beharing op hommels, maar geen van hen heeft de slanke 'wespentaille' en ze vliegen met schichtige bewegingen.
Tuinfluiter
2021Vlak nadat wij een insectenhotel aan onze muur hadden opgehangen, bleek een tuinfluiter dat plekje uitgekozen te hebben om er een nest van mos en gras bovenop te bouwen. De tuinfluiter is een zangvogeltje van ongeveer 14 cm groot (incl. staartveren), die normaal gesproken een komvormig, goed verborgen nest in dichte begroeiing maakt. Hij heeft een onopvallend uiterlijk: een bruingrijze bovenzijde en een licht geelbruine onderkant, een rond kopje met een spits bruin snaveltje en grijsbruine poten. Het voedsel bestaat uit insecten, bessen en zaden. De tuinfluiter broedt van begin mei tot juli. Eén broedsel per jaar, met in ons geval 4 eieren waarvan er twee uitkwamen. Broedduur is slechts 11 à 12 dagen. Naar het schijnt broeden beide ouders op de eieren, maar dat hebben wij niet gezien, het mannetje kwam wel af en toe wat eten brengen. Na het uitkomen zaten de jongen 10 dagen in het nest voor ze uitvlogen, vanaf dat moment hebben we ze niet meer teruggezien. Tussen juli en oktober trekt de tuinfluiter via Frankrijk, Spanje en Portugal naar Afrika, waar hij ten zuiden van de Sahara overwintert. De overtocht naar Afrika verloopt grotendeels via de Straat van Gibraltar.
Groene Schildwants
2021De Groene Schildwants wordt ook wel de Groene Stinkwants genoemd. De naam stinkwants is te wijten aan de vies ruikende substantie die wordt afgescheiden ter verdediging. De wants is groen, alleen de punten van de vleugels zijn bruin. Vlak voor de winterslaap kleurt de wants echter geheel bruin om in de lente weer groen te worden. Dan lokaliseren mannetjes en vrouwtjes elkaar door hun lichaam in trilling te brengen. De trilling wordt doorgegeven door de plant waarop de wants zit waardoor andere wantsen weten dat een partner wordt gezocht. Na de paring worden de knalgroene eitjes op een blad afgezet, waaruit wantsjes kruipen die al direct twee antennes en zes pootjes hebben, al is de lichaamsvorm veel boller. De nimf vervelt verschillende malen en krijgt steeds meer kenmerken van de volwassen dieren. De wants leeft van plantensappen die met de steeksnuit worden opgezogen. Hierdoor wordt schade aangericht aan gewassen en bovendien krijgen de planten een typische 'wantsengeur'. De Hazelaar is een belangrijke voedselplant. Waar hun voedselplanten groeien, komen ze algemeen voor.
Vos
2020Dit vosje leeft in de zomer op een pas hoog in de Alpen. Een vos is in principe niet geschikt als huisdier. Hij is meestal mensenschuw, hoewel hij in sommige omgevingen bedelgedrag kan aanleren. En dat is bij deze duidelijk het geval, waardoor ik de gelegenheid heb om hem op mijn gemak te bestuderen. Dagelijks moet een vos ongeveer vijfhonderd gram aan voedsel binnenkrijgen. Zijn prooien zijn bijv. muizen en andere knaagdieren, konijnen, hazen, egels, vogels en eieren, maar ook regenwormen en grote kevers. Ook vruchten en bessen (vooral bramen) worden gegeten, evenals aas en afval. De vos is dus een omnivoor, op deze plek scharrelt hij zijn maaltijd bij elkaar van allerlei etensresten van mensen.
Aalscholver
2020De aalscholver is 80 tot 100 cm lang en heeft een spanwijdte van 120 tot 150 cm. Hij heeft zwemvliezen tussen de voortenen en vangt vis door te duiken. De snavel is lang en voorzien van een haakvormige punt. Het verenpak lijkt zwart, maar eigenlijk is het grotendeels diep bronsgroen. Elk veertje van de bovenvleugels heeft een subtiel zwart randje, wat de vogel een ‘geschubd’ uiterlijk geeft. In het voorjaar zijn hun wangen en dijen wit bevederd, zijn de kruin en de nek van zilverwitte manen voorzien en kleurt de onbevederde keel geel. Dit prachtkleed verdwijnt in de loop van het broedseizoen. Het zijn trekvogels: bij streng winterweer trekken de aalscholvers uit ons land zuidwaarts tot aan de Middellandse Zee en overwinteren hier aalscholvers uit het Oostzee-gebied en Noord-Duitsland.De aalscholver zit vaak met uitgespreide vleugels op een paaltje bij het water om zijn verenkleed te laten drogen. Duikvogels in het algemeen mogen geen al te groot drijfvermogen hebben. Daartoe hebben ze zwaardere botten en kleinere luchtkamers en persen ze lucht uit hun veren. Aalscholvers, die diep duiken en langdurig achter vis aan jagen, gaan nog verder. Zij laten hun verenpak nat worden. De baarden aan hun veren staan betrekkelijk ver uit elkaar, zodat binnendringend water vrij spel krijgt en alle lucht verdringt. In Zuidoost-Azië worden tamme aalscholvers afgericht om vissen te vangen voor hun baas, waarbij er een ring om de hals van de vogel wordt gedaan zodat hij alleen maar heel kleine vissen kan doorslikken.
Hagedis
2020Ze zijn snel, en blijven meestal klein: de meeste soorten hagedissen worden inclusief staart niet groter dan 50 cm, slechts enkele soorten bereiken een lengte van meer dan 1m. Sommige hagedissen hebben lichaams-uitsteeksels zoals stekels, kammen, hoorntjes, kragen of zweefvleugels. Ze zijn ontstaan in het Trias maar duidelijke fossielen zijn pas bekend uit het Jura. Omdat ze koudbloedig zijn nemen ze graag een zonnebad om opgewarmd te worden. Er zijn ook hagedissen die alleen voorpoten hebben en een aantal groepen is geheel pootloos. Dergelijke hagedissen kunnen gemakkelijk met slangen worden verward. Slangen zijn dan ook uit een groep van hagedissen ontstaan.
Gems
2020We zijn in het Nationale Park Picos de Europa, in het noorden van Spanje. In deze kloof lopen gemzen, dieren met een geitachtig voorkomen en hoorns die recht omhoog staan, maar aan het einde als een haak naar achteren buigen. In het jaar 2000 waren wij hier ook, en ook toen trok een gems mijn aandacht. Daar heb ik indertijd een schilderij van gemaakt, dus lag het in de lijn der verwachting dat ik ook van deze gems een werk maakte. Gemzen zijn behendige klimmers, die eenvoudig van rots naar rots springen. Ze kunnen in het wild zo'n 15 tot 17 jaar oud worden. Natuurlijke vijanden zijn de lynx en de wolf. In de zomer eten ze allerlei plantaardig voedsel, zoals grassen en kruiden, knoppen, naalden, schors en twijgen. In de winter voeden ze zich met mossen en korstmossen.
Gans
2020Deze ganzen zag ik lopen in Slovenië. Ganzen zijn grote, zwaargebouwde watervogels, maar omdat ze gespecialiseerd zijn in grazen, leven ze meer op het land dan andere watervogels. Ze kunnen tot 30 jaar oud worden en paren blijven hun hele leven bij elkaar. Ze zijn zeer waaks en kunnen lelijk met hun vleugels slaan. Bij naderend gevaar zullen ze luid gakken. Om deze reden werden ze vroeger als waakvogels gehouden. De nesten worden door de vrouwtjes bekleed met dons dat ze uit hun eigen borst plukken. De jongen verlaten het nest al spoedig na het uitkomen en zoeken zelf hun voedsel, hoewel de ouders ze nog wel warm houden en bewaken. Ganzen trekken in familieverband of grote troepen. Ook in hun overwinteringsgebied leven ze in groepen. Door in V-formatie of golvende linies te vliegen, hebben de vogels een grotere vliegcapaciteit. De ganzen die volgen maken gebruik van de opwaartse luchtdruk die volgt uit de vleugelslag van de voorganger. Zo kan de gans snelheden tot maximaal 46 kilometer per uur halen. Tijdens het vliegen praten ze met elkaar, de achterste ganzen moedigen de voorste aan om op snelheid te blijven.
Duif
2019Duiven (Columbidae) vormen een familie van middelgrote, compact gebouwde vogels met volle, ronde borst en kleine kop. Ze hebben een snelle, golvende vlucht. Het mannetje heet doffer en het vrouwtje wordt duivin of gewoon duif genoemd. In tegenstelling tot andere vogels kunnen ze water met hun snavel opzuigen. De jonge duiven worden met z.g. duivenmelk uit de krop gevoerd. Een duivenmelker is iemand die duiven houdt, maar die melkt ze toch niet denk ik… Een duif broedt zo'n 16 tot 20 dagen in een eenvoudig, wat rommelig gemaakt nest. Als de jongen geboren worden zijn ze blind en bedekt met een dun geel dons. Na 3 à 6 dagen gaan de oogjes open en na 11 dagen krijgen ze veren. De moeder stopt het voederen na ongeveer 16 dagen, dan eet het jong zelf. Na 25 dagen kunnen de jongen vliegen.
Geit
2019
In Zuid Europa kom je ze af en toe tegen: een kudde geiten. Hier in Noord Europa bijna niet. Toch zijn ze er wel, maar dan binnen, in megastallen, maar dit terzijde. Geiten zijn levendige en speelse dieren. Ze leven graag samen met andere geiten. Uit eerder onderzoek wisten we al dat ze slimmer zijn dan we dachten. Ze blijken, net als paarden en honden, prima te kunnen communiceren met mensen. Oogcontact is daarbij belangrijk, zo is uit onderzoek gebleken. Als geiten een probleem hebben, dat ze niet zelf kunnen oplossen, kijken ze hun verzorger aan,
net als honden die om hulp vragen. Dit doet vermoeden dat de complexe communicatie tussen mens en dier in de loop ven de domesticatie van gezelschapsdieren en landbouwhuisdieren zich op dezelfde wijze heeft ontwikkeld.
Kip
2019Wij menen dat kippen niet gezegend zijn met een grote intelligentie, maar de 'kippentaal' is uitgebreider dan de meeste mensen denken. Kippen produceren wel 30 tot 40 verschillende geluiden, die allemaal verschillende betekenissen hebben. Ze waarschuwen elkaar bijv. met luchtalarm: als er een roofvogel in de lucht vliegt, maken ze een soort piepend, krakend geluid terwijl ze bij gevaar aan de grond paniekerig zullen kakelen. De communicatie vindt zelfs al plaats terwijl de jongen nog in het ei zitten. Een moederkloek geeft haar kennis door aan haar kuikens en die antwoorden door gepiep dwars door de eierschaal heen. Kuikens zijn nestvlieders, wat betekent dat ze, nadat ze uit het ei gekropen zijn, meteen kunnen lopen en voedsel zoeken, hoewel ze de eerste dagen vooral zullen doorbrengen in het zachte, warme dons van de moederkloek. Als de kuikens meer zelfstandig op stap gaan en de moeder vindt dat ze te eigenwijs zijn of afdwalen, zal ze ze door middel van haar geklok terugroepen. Het kraaien van de haan heeft zich vanuit een oorspronkelijke baltsroep ontwikkeld tot een seizoensonafhankelijk geluidssignaal, dat hoofdzakelijk tot afbakening van het territorium dient.
Koe
2019Bovenop de bergpassen in de Franse Pyreneeën, zoals hier op de Col d’Aspin, kom je borden tegen waarop staat hoe hoog het hier is, en daaromheen verzamelen zich wielrenners die selfies aan het maken zijn…. Maar even daar voorbij is het stil en loop je tussen de grazende koeien, die zich te goed doen aan het malse gras op de bergweiden.
Krab
2019Krab Krabben (Brachyura) zijn kreeftachtige dieren die behoren tot de orde tienpotigen (Decapoda). De wetenschappelijke naam Brachyura betekent letterlijk korte staart en verwijst naar het onder het buikschild geklapte achterlijf. Omdat krabben geen zichtbare staart hebben, worden ze ook wel kortstaartkreeften genoemd. De onderzijde van een krab is eigenlijk zijn staart en dit is een belangrijk verschil met alle andere kreeftachtigen. Verder worden krabben gekenmerkt door een afgeplat lichaam dat breder is dan lang en omgeven wordt door een rugpantser, ogen die duidelijk op steeltjes staan en het tot grijpscharen omgebouwde voorste paar poten. Andere opmerkelijke eigenschappen zijn de zijwaartse manier van voortbeweging en het vermogen zich snel in te graven. De larven van krabben zijn microscopisch klein en leven als plankton in open zee, volwassen krabben leven vrijwel altijd op de zeebodem. Bijzonder aan dit werk is dat het tot stand kwam in samenwerking met mijn achterkleinkind Mirthe Smit.
Eland
2018Moose 1 De Moose ofwel de Eland (Alces alces) is de grootste nog levende hertensoort: hij wordt minstens zo groot als een paard. Het is de enige nog levende soort uit het geslacht Alces. Het dier heeft een opmerkelijke snuit, een ruwe, grijsbruine vacht en lange poten waarmee hij in diepe sneeuw kan lopen. Volwassen mannetjes hebben een baard en een gewei, dat een spanwijdte van 2 meter kan bereiken. Over het algemeen is dat een breed, bladvormig schoffelgewei met korte uitsteeksels, maar er zijn ook individuen met een takvormig stanggewei. Het voorkomen van beide typen is geografisch bepaald: zo hebben de stieren in het zuiden van Scandinavië vaker een stanggewei en in het noorden vaker een schoffelgewei. Het oude gewei wordt ieder jaar tussen december en maart afgeworpen en groeit vanaf april weer aan. Elanden hebben een sterk ontwikkeld reuk- en gehoororgaan, maar een beperkt zicht. Ze leven voornamelijk van scheuten en twijgen van bomen en hebben een voorkeur voor moerassige streken. De eland is dan ook een uitstekende zwemmer en is regelmatig in het water te vinden. 's Winters zoeken ze drogere gebieden op.
Everzwijn
2018Op een wandeling in het oerbos van Białowieża in Polen, staat dit everzwijn onverwacht op het pad. Het wilde zwijn komt voor in grote delen van Europa, Azië en Noord Afrika. Duitsland, Oostenrijk, Polen en de Balkan vormen het kerngebied van zijn verspreiding in Europa. Ze zijn door de mens geïntroduceerd in o.a. de VS, Argentinië, Nieuw Guinea en Australië. Er bestaan nogal wat verschillende soorten en variëteiten, maar allen hebben een borstelachtige vacht die 's winters langer en donkerder is dan in de zomer. Ze hebben een kort en stevig lijf en een afgeplatte sterke snuit, die eindigt in een wroetschijf. De achterpoten zijn korter dan de voorpoten. Volwassen mannetjes (‘beren’ of ‘keilers’) hebben slagtanden in de boven- en onderkaak, die naar boven gericht staan. In de borstkas heeft het mannetje een 4 cm dikke laag kraakbeen, die zijn longen en hart beschermt bij gevechten. De biggetjes wegen bij de geboorte slechts +1 kilo, maar een volwassen beer kan tot wel 300 kilo wegen. De jongen worden geboren in een door de moeder aangelegd nest, een kuil gevoerd met varens, grassen en bladeren. Hier verblijven ze de eerste week van hun leven, waarna moeder en jongen zich weer aansluiten bij de groep. De biggetjes hebben horizontale strepen, ook wel de ‘zwijnenpyjama’ genoemd, als camouflage. De strepen verdwijnen na 3 tot 5 maanden.
Micky 2018
2018De meeste katten hebben een goed gezichtsvermogen en kunnen goed in het donker zien, doordat zij meer staafjes dan kegeltjes in hun ogen hebben. Ze zijn weliswaar niet kleurenblind, maar hun vermogen kleuren te onderscheiden is zwak. Het gezichtsveld van een kat bedraagt 285° versus dat van een mens 210°. Katten kunnen uitstekend horen en zijn in staat frequenties tot 64 kHz waar te nemen. Een gemiddeld mens hoort frequenties tot 20 kHz. De oren kunnen 180° draaien, waardoor geluiden goed gelokaliseerd kunnen worden. Een kat heeft daarentegen slechts + 500 smaakpapillen terwijl een mens er ruim 9000 heeft. Ze kunnen zout, zuur en bitter van elkaar onderscheiden, maar ze hebben niet zoals wij een voorkeur voor zoet. Ze laten zich voornamelijk leiden door geuren. Een kattenneus bevat ongeveer 20 miljoen geurcellen, 4x zo veel als bij een mens. De neus is vooral afgestemd op stikstof, omdat deze stof zich in rottend voedsel bevindt. Hierdoor is de kat ook goed in staat om voedsel te beoordelen op eetbaarheid, want katten zijn van nature geen aaseters.
Nijlgans 2018
2018De Nijlgans is een eendachtige vogel die bij de (onder)familie der Tadorninae (halfganzen) behoort. Deze gans leeft voornamelijk op het land, hoewel hij goed kan zwemmen. Hij is soms agressief en ook onderling zijn ze weinig verdraagzaam. Die agressiviteit is trouwens het handelsmerk van deze ganzen. Ze passen bijv. brute kracht toe om het nest van een andere vogel in te pikken - waarvan vooral grauwe ganzen, maar ook roofvogels, kraaien en eenden het slachtoffer zijn - en zien er zelfs geen been in om de kleintjes van andere eend-achtigen te verdrinken. De oude Egyptenaren beschouwden de Nijlgans als een heilig dier en beeldden hem regelmatig af in hun kunst. Dit exemplaar zoekt in het ondiepe water naar voedsel, zijn spiegelbeeld is duidelijk te zien ondanks de rimpeling die over het wateroppervlak trekt.
Gewoon een Koe
2017Als je door Europa reist zie je ze overal in het land: gewoon koeien, onder een boom, bij een beek, of ze staan om je heen wanneer je op de top van een bergpas komt. Deze witte Franse koeien worden ten onrechte vaak Limousins genoemd, maar het zijn Charolaises. De Charolais is een koeienras dat van oorsprong uit die regio van Frankrijk komt. Het is een vleestype. Overal in het landschap zijn de witte koeien, vaak samen met hun kalfjes te vinden. En in september en oktober, wanneer de koeien ‘in chaleur’ zijn, mogen ook de imposante stieren erbij. Deze koe stond in de Franse Ardennen bij de Belgische grens. Verder noordelijk, bijv. in de Beemster, vind je voornamelijk de zwart-witte Friese koeien. En àls die al buiten staan, is het in een kaal weiland zonder enige beschutting, waar nog maar één soort gras groeit. En is dàt wel ‘gewoon een koe’ te noemen?
Liggend Rendier
2017Het rendier (Rangifer Tarandus) is de grote grazer van de toendra. Ze leven in kuddes en eten vooral rendiermos, een korstmos, waarin algen en een schimmel een symbiose vormen. Ook ’s winters, als de toendra met sneeuw en ijs bedekt is, weten de rendieren dit met hun hoeven te verwijderen om hun diepvries maaltijd te bereiken. Hun voornaamste vijand is de wolf, die vooral de zwakkere dieren grijpt. Oorspronkelijk kwam het rendier voor in het gehele toendra-gebied rond de Noordpool, maar met name in de zuidelijker delen van deze gebieden is het dier inmiddels verdwenen. Het wordt al eeuwen om zijn vacht, vlees, melk en als trekdier door de mens gebruikt. In Noord-Scandinavië worden nog door slechts vier families van de Samen (Lappen) grootschalig kuddes rendieren gehouden, die op moderne wijze, bijv. met helikopters, bijeengedreven worden in de herfst. De slee van de Kerstman wordt door rendieren getrokken, waarvan één met de naam Rudolf, een rode neus schijnt te hebben. Een naamgenoot dus, maar gelukkig is mijn neus niet zo rood…..
Oehoe
2017De Oehoe (Bubo bubo) is een van de grootste uilensoorten ter wereld. Vooral in de late winter laat het mannetje zijn imposante ‘oehoe’-roep horen. Het verenkleed is overwegend geel-bruin van kleur met zwarte accenten, met name op de rug en de bovenzijde van de vleugels. De poten eindigen in fors geklauwde tenen, die gemiddeld zo'n 2-4 cm lang zijn. De oehoe overvalt kraaiachtigen, roofvogels en zelfs andere uilen op hun slaapplaatsen, na hen eerst enige tijd gade te hebben geslagen vanaf een gedekte uitkijkplaats. Zo kan hij urenlang muisstil blijven zitten 'roesten' tot er een grote prooi langs komt. In een duikvlucht grijpt de uil zijn prooi dan meestal in het nekvel om hem op de plukplaats te ontdoen van veren en huid. Egels worden vakkundig ontdaan van hun gestekelde vacht, hij 'pelt' ze met een nog onbekende techniek uit hun huid. De oehoe is zelfs in staat om jonge vossen te slaan en in zijn geheel, al vliegend mee te sleuren naar de plukplaats. In magere tijden kan de oehoe ook lange tijd van aas leven. Daarbij schijnt er een duidelijke voorkeur te bestaan voor hertachtigen.
Roofvogel
2017Roofvogels zijn in het algemeen vleesetende vogels die op een prooi jagen. Ze vangen deze prooi op de grond, in de lucht of in het water. Sommige soorten eten kadavers. Ze hebben klauwen met scherpe nagels met drie tenen vooruit en één teen achteruit en een grote kromme snavel. Maar roofvogels zijn niet de enige vogels die gewervelde dieren eten, dat doen bijvoorbeeld ook meeuwen, uilen, kraaien en klauwieren en niet iedere roofvogel is een uitgesproken vleeseter: de palmgier leeft bijv. zowel van dode vis, als van de vruchten van de oliepalm. Deze roofvogel zal niet zo veel meer eten, hij hing aan dunne draadjes in een natuurmuseum in het Nationaal Park Saltfjellet in Noorwegen.